(Een vrouw zit achter een laptop.)
CARIEN GEERTSE: Bij persoonsgerichte zorg gaat het om de cliënt echt als mens te zien, niet alleen als cliënt.
Waar houdt een cliënt van? Wat maakt voor iemand een dag de moeite waard?
Wie zijn belangrijke personen voor de cliënt? En weten zorgverleners dat?
Dat is iets anders dan alleen maar doen wat een cliënt vraagt.
Het is echt een stap extra zetten je verdiepen in wie iemand is, welk verleden iemand heeft dat noemen we persoonsgerichte zorg.
En inspecteurs kijken of de zorg persoonsgericht is.
Dat doen we door te observeren en te spreken met cliënten en hun familie.
En natuurlijk ook door dit met zorgverleners te bespreken.
We kijken naar de directe omgeving van cliënten.
Is er voor hen iets te beleven, te luisteren, te ruiken, te voelen?
Kunnen cliënten nieuwe ervaringen opdoen, nieuwe contacten aangaan?
En hoe bejegenen zorgverleners cliënten?
Is dat stimulerend? Krijgen cliënten complimentjes?
Is er ruimte voor humor? Is er een prettige sfeer?
Noemen zorgverleners cliënten bij hun naam of bij hun koosnaam?
Is bekend wat cliënten op dit gebied prettig vinden?
Kortom, zetten de zorgverleners die extra stap om de cliënt goed te leren kennen?
Dat is waar de inspectie bij dit thema naar kijkt.
(Het Nederlandse wapenschild met daarnaast: Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd. Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Het beeld wordt blauw met wit. Beeldtekst: Dit is een productie van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd. Copyright 2018.)
RUSTIGE MUZIEK DIE WEGEBT
